Nacht vaart zijn eindeloze reis
tussen de sterren door
geen weten meer van haar en zijn.
Uitbundig speelt de lyrische linde
zijn wind over het water uit
waar een knobbelzwaan zich
trots laat spiegelen
kabbelen
de eindjes aan elkaar
ze golven
duiken onder
in het gras. Madeliefjes
spelen met haar tenen.
Zij is vergeten hoe het was,
de droom bestaat
maar de woorden zijn verdwenen.
sunset: | Maandag, april 18, 2005 15:26 |
Altijd mooie poëzie van jou. Liefs / sunset |
|
Raira (Ria): | Maandag, april 18, 2005 09:11 |
Ik blijf je lezen het is iedere keer weer prachtig hoe jij het verwoord liefs en een hele fijne dag Ria |
|
Mathilde: | Maandag, april 18, 2005 08:30 |
oh, wat schitterend... 'k ga meer van jou lezen! xxx | |
Fri..: | Maandag, april 18, 2005 07:40 |
Prachtig , er is iets in jouw schrijven wat me zo aantrekt ! heel mooi Liefs Frida |
|
Klaes: | Maandag, april 18, 2005 07:13 |
prachtig mooi. vr.gr. Klaes |
|
Lievelingetje45: | Maandag, april 18, 2005 06:30 |
Prachtig verwoord! Liefs |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
Thema's: |