Opnieuw scherp ik
het punt van mijn potlood
om met de zoveelste brief
de tijd zonder jou
te doden.
En ziek als
een hond baken ik
het oneindige terrein af
van mijn verdriet
door de weemoed
in mijn bloed
uit mijn polsen
te plassen.
Mijn brief is
het diepe spijkerschrift van
ongeneeslijke wonden
Meer dan terug
in mezelf gekeerd
heb je mij
in mezelf begraven.
Mindy broeders: | Maandag, april 18, 2005 23:34 |
zo mooi geschreven, maar ook zo intens verdrietig, sterkte, Mindy |
|
Fri..: | Maandag, april 18, 2005 20:52 |
Wat een poƫet, zucht, de reactie die je gaf.. mooi en ook dit gedicht weer, zeer sterk, wat jou kroont is je eigen stijl, die ik nog nergens zo ben tegengekomen (weet dat ik 'm zeer prachtig en speciaal vind!, iets om trots op te zijn lieve Serge..) Liefs |
|
sunset: | Maandag, april 18, 2005 15:38 |
Wohw. Pijn voelend, tranen proevend verwoord. Liefs / sunset |
|
Renate-td-: | Maandag, april 18, 2005 14:19 |
Knuf Serge, prachtig maar zo droef geschreven, liefs Renate | |
Raira (Ria): | Maandag, april 18, 2005 09:10 |
door al je gedichten heen lees ik verdriet pijn en onmacht maar je gedichten zijn ijzersterk en prachtig liefs Ria |
|
de nifter: | Maandag, april 18, 2005 08:51 |
zeer sterk!! | |
hiljaa: | Maandag, april 18, 2005 08:49 |
scherpe pijn hier te lezen! mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Rien de Heer: | Maandag, april 18, 2005 08:15 |
Lees heel veel verdriet...krachtig verwoord. Groetjes, Rien. |
|
Lia : | Maandag, april 18, 2005 06:20 |
diepgaand... knuf, Lia |
|
H.J.: | Maandag, april 18, 2005 06:06 |
Heftig, maar wel mooi. H.J. |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
Thema's: |