De molen schept het koren
zomerzon verwarmt het land
een gedeelte uit het leven raakt verloren
nu zij haar ogen sluit
Het landschap raakt bedekt met bladeren
zachtjes blaast de zomerwind
de liefde is onvindbaar
bij het wissen van de sporen
Ze sterft in schoonheid de mooie dame
zij die we allen aanbaden
met haar groen en meren
waar muziek als stilte klonk
We wandelden met zijn allen
vaak door de dame
met haar glooiingen en temperament
Nimmer zal ik haar vergeten
zij poëzie schreef op het vel papier
waar de slachtoffers
tussen de geloven op te lezen waren
sunset: | Maandag, april 18, 2005 15:39 |
Ik blijf naar boven kijken. Misschien dat dat helpt. Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
sergev2005: | Maandag, april 18, 2005 15:20 |
Een droeve verwoording van het barbaarse Engelse colonialisme... Groet, Serge |
|
de nifter: | Maandag, april 18, 2005 08:50 |
ja, het blijft een trieste zaak | |
hiljaa: | Maandag, april 18, 2005 08:48 |
ik heb mijn hart in ierland verloren! knufliefs--hiljaa-- |
|
psych: | Maandag, april 18, 2005 07:46 |
mooi,,,sprekend,,,gr,,,elze,,, | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
Thema's: |