gewicht
gewicht
iedereen doet zo gewichtig
over poezie, rijmende kunst
simpliciteit is niet kortzichtig
het is een gave, en een gunst
is de makkelijke weg geen optie?
is er geen plaats voor nuchterheid
ik lees een gedicht, en als ik de kop zie
wil ik terug en krijg ik spijt
achterliggende gedachtes, zijn niet aan mij besteed
gebrek aan intelligentie, is misschien wel hoe dat heet
dus leg je tong maar op je hart
en draai nergens omheen
door onduidelijkheden raak ik verward
en vormen enkel een blok aan mijn been
iedereen doet zo gewichtig
over poezie, rijmende kunst
simpliciteit is niet kortzichtig
het is een gave, en een gunst
is de makkelijke weg geen optie?
is er geen plaats voor nuchterheid
ik lees een gedicht, en als ik de kop zie
wil ik terug en krijg ik spijt
achterliggende gedachtes, zijn niet aan mij besteed
gebrek aan intelligentie, is misschien wel hoe dat heet
dus leg je tong maar op je hart
en draai nergens omheen
door onduidelijkheden raak ik verward
en vormen enkel een blok aan mijn been
Reacties op dit gedicht
| john pol: | Maandag, september 26, 2005 11:56 |
| Is dat nu? to the point | |
| Lia : | Zaterdag, april 16, 2005 17:01 |
| ik heb nooit spijt... | |
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, april 16, 2005 13:12 |
| Ik heb maar zelden spijt... Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Derk Bransen | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2005 | ||
| Thema's: | ||