Wat moet ik nou.
Ik weet het niet meer.
Ik weet niet meer wat ik wil.
Ik voel woede.
Ik wil razen.
Er zit een orkaan in mij.
Ik vraag me af hoe lang die
daar blijft zitten en of ie
vanzelf verdwijnt.
Ik wil er echt niemand pijn mee doen,
maar dat is geloof ik al gebeurd.
Diep vanbinnen stop ik het weg,
alle frustratie en woede en angst.
Alles zit heel diep in mij.
Maar ik ben bang, bang dat op een
onbewaakt moment alles naar buiten zal waaien.
Als een slopende orkaan.
Ik hoop dat degene die dan voor me staat
niet zal worden verwoest.
Ik hoop dat degene die dan voor me staat
begrijpt wat ik bedoel.
Ik denk wel dat het me zal lukken om in
gezelschap alles goed te doen.
Maar als ik alleen ben helemaal alleen
wordt het me allemaal te veel.
Vooralsnog kan ik me redden,
mezelf beschermen tegen mijn orkaan.
Maar ik heb iemand nodig, die stevig in
zijn schoenen staat en
niet zomaar overspoeld