Mijn verdriet om jou was het totaal niet waard, je heb me al die tijd bedrogen.
Ik zou je nek wel willen omdraaien als dat zou mogen.
Liegen, ik heb er zo`n pesthekel aan!
Ik wil je nooit spreken...nee het is nu echt gedaan.
Het gebeurd me nou al de 2e keer dat iemand vreemdgaat.
En ookal is het al een jaar uit, denk maar niet dat ik het hierbij laat.
Ik had zo`n veel verdriet om jou toen het uit ging.
Maar ik heb altijd al geweten dat je bij andere meiden hing.
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen...en nu nadat het een jaar uit is hoor ik het pas.
Ik had nooit gedacht dat jij zo was...
Je heb me altijd zo veel verdriet gedaan omdat je steeds wegliep.
En ik altijd maar achter je aan lopen terwijl ik je naam riep.
Mijn gedachtes dwalen langzaam terug naar toen, en voel m`n verdriet.
Ow wat had ik een verdriet nadat jij mij verliet.
Stond echt op het punt er een einde aan te maken.
Had nooit gedacht dat jij mijn hart zo zou raken.
En nu na een jaar... alle herinneren komen naar boven.
Ik wou zo graag jou hart opnieuw beroven.
Maar je wou niet... je wou me nooit meer terug.
Jou vergeten was de moeilijkste brug.
Ik had zo`n rottijd Jacco en nu doe je me dit weer aan.
Ik wou dood... ik wou nooit meer op de wereld staan.
Zie de beelden die we beleefde met kerst, dat was zo`n romantische tijd.
Maar alles ging ineens over... weg leven... en ik kwam in een strijd.
Strijd om proberen niet alles op te geven.
Maar die strijd duurde maar heel even.
Ik kon je niet vergeten je bleef maar in mijn hoofd spoken.
Nachten lang wakker, starend naar het plafond, en maar door roken.
Maar toen kwam er een ander... ik kon je eindelijk vergeten.
Ik hoef jou nooit meer te spreken, dat is wat ik hiermee wil laten weten.
Ga maar eens beseffen hoeveel pijn je me heb aangericht!!
Voor altijd blijf je nu uit mijn zicht.
Ik zal je niet meer liefhebben maar ook niet haten.
Ik wil het gewoon hierbij laten... nooit meer met jou praten.
Ja, al die verdiet..
Maar je verdiende het niet...