het meisje tegenover mij
opgesloten achter spiegelglas
ik hoor de wanhoop
in de klanken van haar stem
ik zie de angst
die wordt weerspiegelt door haar ogen
als ik mijn hand op het glas leg
raakt ze me verlangend aan
verlangend naar de vrijheid
die ze proeft in haar bestaan
hoe bitter het ook smaakt
wat zou ze graag terug gaan
het meisje tegenover mij
opgesloten achter spiegelglas
ik voel de pijn
die haar ziel lijdt
ik proef haar tranen
zout, nat...koud.
als ik mijn hand op het glas leg
raakt ze me verlangend aan
verlangend naar de vrijheid
die ze droomde, die ze las
met al de woede in mijn lijf
verwoest ik het spiegelglas
het meisje tegenover mij
is opgelost in stilte
ik laat mijn handen bloeden
hopend dat zij
haar vrijheid heeft gevonden
hopend dat het lot
haar niet meer zal verwonden.