Gebroken vleugels

De wereld door mijn ogen heen
Iedereen zo hard als steen
Dichtgebouwde muren waar niemand doorheen kan komen
Gebroken vleugels,gebroken dromen
Teleurgesteld,hoe kunnen mensen zo zijn?
We doen elkaar alleen maar pijn
Kan het niet op een andere manier gaan?
Staan we wel stil bij de zin van het bestaan?
Waarom volgen we het kwade,en niet het goede?
Al het vertrouwen is weg,iedereen is op zijn hoede
We lachen wel,maar diep van binnen word er gehuild
Alles van binnen word weg gestopt en veilig weg geschuild
We leven zo dicht bij elkaar,maar zo ver weg tegelijkertijd
Zomaar worden we in hokjes ingedeelt,zomaar een zinloze strijd
Zomaar kraken we elkaar af waar is het respect gebleven?
We moeten de normen en waarden leren,elkaar liefde geven
Mijn vleugels,en al mijn dromen
Zijn me dan wel afgenomen..
Maar mijn hoop en kracht
de manier waarop ik wacht
Kan niemand van mij wegnemen,nooit
Mjn gebroken vleugels zullen op een dag helen
En dan zal ik wegvliegen hier ver vandaan..
naar een mooiere wereld...ooit