met de kleur van mijn bloemen
je hebt aarde gezien
in het wit van haar zoden
het leven krioelt maar de
kist is voor altijd gesloten
een hemel met wolken
gedachten strakblauw
familie in handen en ogen
de vragen van wie ben jij nou
hij sprak over gaan
en vond ons gehoor
we voelde de voetstap
die zijn sporen verloor
we gooiden wat zand
waar hij was gestrand
met de kleur van mijn bloemen
kon ik je in afscheid nog zoenen
wil melker
08/04/2005
Diane: | Vrijdag, april 08, 2005 16:52 |
Prachtig geschreven. Liefs Diane | |
Raira (Ria): | Vrijdag, april 08, 2005 10:57 |
lieve Wil... zooooo mooi je gedicht ik hou me er nu maar even aan vast lijkt alsof het voor mij geschreven is... je bent een echte levensschilder...zelfs het einde van een leven krijgt zo nog kleur liefs knuff Ria |
|
hiljaa: | Vrijdag, april 08, 2005 08:39 |
hemel en aarde ,spreken en zoenen! kleurrijk gegeven! prachtig gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
Vervelende meid: | Vrijdag, april 08, 2005 08:38 |
whooww... Triesig maar ow zo mooi! |
|
psych: | Vrijdag, april 08, 2005 08:20 |
mooi,,,liefs,,,elze,,, | |
remie: | Vrijdag, april 08, 2005 07:39 |
in stilte gelezen...gedachtes gaan rond....Liefs Remie | |
Lia : | Vrijdag, april 08, 2005 07:18 |
pfffffffff heavy... warme knuf, Lia |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 08 april 2005 | ||
Thema's: |