Mijn landschap
In mijn landschap is het woest en kil
Bomen zijn er, maar zonder bladeren
Vogels die alleen schel kunnen fluiten
Voor de rest is het er stil
In mijn landschap schijnt de zon
Maar zoveel wolken die haar verblinden
Ze zweven achter elkaar aan
Alsof ze troost bij elkaar kunnen vinden
In mijn landschap groeit een bosje verwelkte rozen
Boos en verdrietig kijken ze mij aan,
Waarom ze er nu nog staan
Alsof ik voor dit landschap heb gekozen!
Dat is zo ongeveer het landschap in mijn hoofd.
Dat voor mij met geen potloot te schetsen is,
Maar met enkel wat woorden kan ik het omschrijven
Alleen een deel ontbreekt nog omdat ik daarvoor de woorden mis