Hoe donker
Mijn hoofd voelt zwaar
vuur brand in mijn hart
als bruist er lava
door de aderen van mijn zijn
waar is mijn kracht
waar is mijn leven
waar is het pad
uit zwijgende mist
zullen demonen van wel eer
Steeds mijn geest weer tarten
zijn de degens
levens lang gekruist
daal ik af
naar diepe kerkers
en sluit me op
voor de momenten van rust
ik hef mijn hoofd
met tranende ogen
waar is het licht
waar is het zicht
de echo
is nooit meer gehoord
smoren in de kerkers
van mijn inner ziel
gepiep
van krakende scharnieren
de dreun
van sluitende deur
de rust
van eeuwig donker
als gesel
van eigen wil
de echo
roept mijn naam
maar vind
alleen nog stilte
wind
verstrooi mijn gedachten
groet voor mij de maan
en laat mij naar het land van dromen gaan
onbemind
zonder vrind
maar als vrij kind
die rust vind
daar waar een nieuwe reis begint
wim black lord
hiljaa: | Vrijdag, april 01, 2005 22:39 |
prachtig geschreven! onbemind.....! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lia : | Vrijdag, april 01, 2005 22:29 |
gelukkig fictie.... ik wil nog meer zeggen.. maar dat komt wel.. warme knuf, Lia | |
remie: | Vrijdag, april 01, 2005 20:42 |
hou het op fictie, het leven is te mooi....liefs Remie | |
m@rcel: | Vrijdag, april 01, 2005 18:40 |
Heel mooi geschreven Gr. m@rcel |
|
Raira (Ria): | Vrijdag, april 01, 2005 17:37 |
ja gelukkig maar dat er fictie staat want het is te mooi weer om in het dal te zitten geniet maar van de mooie open wegen en de lentegeuren en kleuren.. ik wens je echt een heel fijn weekend toe enne je gedicht heel erg mooi verwoord bijna zelfervarend echt.. liefs Raira |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 april 2005 | ||
Thema's: |