Je liet me achter,
met zoveel pijn en verdriet.
Samen met al mijn gedachten,
was jij degene die me verliet.
Iedere avond weer dezelfde nachtmerrie,
waarin je me aanraakt, en walgelijk glimlacht.
Voel je zware gewicht op mijn lichaam,
de avonden dat je me verkracht.
Al mijn angst en pijn,
is iets wat nooit weg zal gaan.
Met al mijn gedachtes en verdriet,
die zich tot vermaken tot,
een kleine eenzame traan.
Voel je klappen nog steeds op me neerkomen,
voelde me zo bang...
Kon niets tegen je doen,
want alles wat je deed,
deed je onder dwang..
Alsof de hemel opeens open gaat,
zoveel regen komt naar beneden.
Met een hart vol verdriet en haat,
kon ik me niet verzetten,
onder wat jullie me aandeden.