Het is weer eens zo’n dag,
niemand, die je iets vragen mag.
Genoeg is genoeg,
en je hebt nog zo veel,
voor de boeg.
Wassen, strijken, kuisen,
ramen zemen.
Dan nog problemen,
omdat juist de hemelsluizen,
zijn opengegaan.
Elke moeder kan dat verstaan,
maar wat doen we eraan.
Emancipatie, vergeet het,
geen enkel nut.
De kousen liggen er,
nog altijd verlaten bij.
en de truien op een rij.
Het zweet haat ik.
Dat weten ze, maar ze geven geen kik.
Moeder doet het weer.
Telkens weer!