Nog steeds niets veranderd
Ik lig te woelen in mijn bed,
verdwijn uit men hoofd.
hoe hard ik me ook verzet,
het zou stoppen had mama beloofd.
mama zegt dat ze het heeft gevraagd,
dat het thuis beter ging zijn.
ik geloof niet dat ze het erop heeft gewaagd,
papa doet me nog altijd pijn.
mama waarom ben je bang van hem,
en wil je niet aan mijn kant staan.
luister naar mijn bange stem,
ik wil van huis weggaan.
verdwijn uit men hoofd.
hoe hard ik me ook verzet,
het zou stoppen had mama beloofd.
mama zegt dat ze het heeft gevraagd,
dat het thuis beter ging zijn.
ik geloof niet dat ze het erop heeft gewaagd,
papa doet me nog altijd pijn.
mama waarom ben je bang van hem,
en wil je niet aan mijn kant staan.
luister naar mijn bange stem,
ik wil van huis weggaan.
Reacties op dit gedicht
| San.#: | Zondag, mei 22, 2005 18:39 |
| Niet weglopen meisz, dat hebben we al eens meegemaakt. En die ene hele zware nacht heeft ons geleerd om niets te doen zonder dat we onderdak vinden, we hebben toen afgezien. & Dat was niet de oplossing, we zijn niet voor niets midden in de nacht terug naar huis gegaan .. Zo wouden we niet leven, & dat hebben we elkaar beloofd! Onthoudt dat alsjeblieft goed .. | |
| bruersk: | Dinsdag, april 05, 2005 11:39 |
| je mama kan je misschien nog niet loslaten omdat ze misschien het leven met je vader alleen niet ziet zitten ,misschien heeft ze je nodig . ik weet dat deze verklaring misschien raar kan klinken maar er is toch een kans dat het zo is . ik wou dat ik het kon stoppen maar dat gaat niet en echt sorry daarvoor . groetjes |
|
| nissa: | Vrijdag, april 01, 2005 06:08 |
| kan mezelf er goed in terug vinden. goed gevormuleerd. kort en krachtig | |
Over dit gedicht
| Auteur: fristike | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||