trompetten liggen klaar, onrustig
wachtend op jou om te schallen
terwijl de zon mijn pad verlaat
de laatste bladeren vallen.
mijn meisjeskoor verzacht niets meer
contract eenzijdig verbroken
ik zing alleen, de blues, gij bloem
gij hebt mij in de knop gebroken.
waar ik nu lig zal ik sterven
door dode grond als vriend herkend
verkavelingsdrang komt mij ten hulp
steunzoekend lichaam gestut in cement.