Het lijkt alsof het me niet gegund is
te leven zoals ik dat wil
geen verdriet, geen pijn
maar het is me niet gegund
elke keer weer die traan
hij blijft maar komen
wil niet gaan

Teveel meegemaakt
waarom alles zo snel achter elkaar
erover praten word steeds moeilijker
het kan toch ook niet waar zijn
alsof het me niet gegund is te leven
zoals ieder ander

Verdriet overheerst
het geluk loopt weg
het blijft me wel volgen
want eens komt het terug
dan vraag ik me af; waarom nu wel?
maar zal ik gelukkig zijn
zonder de pijn, het verdriet

* Het leven zit niet in elkaar zoals iedereen het denkt, niet bij iedereen is alles zo perfect en gaat het zn gangetje..maar bij mij stat het af en toe egt op de kop! *