Triest
Voel mij diep triest
Niemand die daar voor kiest
Triest
Lente probeert te komen
Hij is er al in mijn dromen
Maar doe ik mijn ogen open
Durf ik niet meer te hopen
Om mij heen een troosteloze bende
Buiten grijs en grauw
Een en al ellende
nog geen bladeren aan de bomen
Zo willen de lentekriebels ook niet komen
En nu weer grijs en grauw
Wanneer weer helder blauw?
Dan pas zal het trieste gevoel verdwijnen
Maar tot dan
Blijf ik langzaam wegkwijnen
En voel mij gewoon weer ontzettend triest
Zo triest
Dat mijn hart bevriest...
Wachtend op de eerste zonnestralen
Om het triest zijn
Weg te halen...