Hij wees arval aan,
De zieke, vervloekte jonge man,
Die daar maar plerplex bleef staan,
Alsof het niet meer erger kan.
"Heb je geen tong" buldert de viking,
De vervloeking had immers zijn stem ingenomen,
Maar de viking nam geen ander uit de feeenkring,
Maar de viking dacht dat het voordeel naar hem was gekomen.
Maar het voorspoed werd tegenspoed,
Snel merkte hij al,
Die Arval is best goed,
Een zure blik volde toen hij al zijn stukken stal.
"Verloren?!" schreeuwde de viking kwaad,
Arval met een vuile grijns op zijn gezicht,
Helaas was die viking wel meer in staat,
Opgeven, nooit. Dat was een plicht.
Elke keer,
Weer verloren,
Het geberurde weer,
En hij bleef zich eraan storen.
Denkend dat hij zwak is,
Dat hij alles kan, alles het best,
Had hij het toch goed mis,
Zijn trots was die dag toch wel verpest!
Dankje...
***********************************************
Dit gedicht is gebasseerd op mijn eigen verhaal
"de Wonderen van het Woud."
Later in het verhaal sterft de viking. Ditmar is zijn naam. Hij is door een vervloeking overleden.
***********************************************