Het was de avond van de dromen
Die tot uiting kwamen in
Een dans, een lach en duizend keer
Het zinnetje;
Ik houd van jou
En wij dansten en bezongen
De duisternis die ons omving
En wij lachten en we prezen
Het verlies van realiteit
Voor even...
En ik staarde in mijn glas
Hopend dat het donkerrood
Mij wijsheid kon verschaffen
Waar logica verloren had
Nemesis: | Zondag, maart 27, 2005 17:29 |
Dit gedicht omarmt mijn ziel en drukt de tranen uit mijn ogen die ik verloren waande. Fantastisch. Heerlijk. maar o zo gevoelig |
|
moongirl: | Zondag, maart 27, 2005 15:01 |
Jij hebt geen wijsheid nodig! Als je zo'n gedicht kan schrijven heb je al heel wat levenservaring en wijsheid in je zitten! Greets moongirl | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
Thema's: |