Hoop
Er ligt zand in mijn hand
Maar het sijpelt door mijn vingers
Ik denk dat mijn hand nog halfvol ligt
Maar eigenlijk is het halfleeg
Ik mag mezelf geen hoop meer geven
Voel me er steeds slechter door
Het is allemaal zo moeilijk
Ik moet verder, ik moet vechten
Ze wil me niet meer
Ik roep honderd keer in de spiegel
Geloof niet in sprookjes, maak jezelf niets wijs
Maar de spiegel kijkt me aan met een blik:
Misschien toch nog?
Neen, ik moet het aanvaarden
Het is voorbij
Maar ik mis haar
Zoals een moeder haar kind mist
En een weduwe haar man
Zou ze evenveel aan mij denken?
Ik vrees van niet, ze is gelukkig nu
Men zegt dat tijd de wonden heelt
Bij mij is het net omgekeerd
Elke dag sterf ik een beetje meer
Het wordt alsmaar moeilijker
Speel geen spel met mij
Ik wil duidelijkheid
Mag ik nog hoop hebben?
Antwoord niet in raadsels
Ik weet het ook niet meer
Maar ik kan de pijn niet langer dragen
Wat moet ik doen?
Mijn hart wordt uit mijn lichaam getrokken
En dat alleen maar
Omdat ik nog zoveel van je hou