Een angstaanjagende schreeuw om hulp
Die ík alleen lijk te horen
Voorzichtig kruip ik uit mijn schulp
Kijk om me heen en ontdek een toren
Een toren, die ik voorheen niet kon zien
Hij begint me enigszins te boeien
Klopt het dan toch misschien
Dat-ie is aan het groeien?
Heel indrukwekkend
En vreemd herkenbaar
Bijna tot aan de hemel strekkend
Gek, maar toch niet raar
De toren is druk beschilderd
Met symbolen, tekens en woorden
Hoog uit de toren komt een kreet, verwilderd
Hoe kan het dat anderen dit niet hoorden?
Dan kijk ik nog eens naar wat er staat geschreven
Alles komt me erg bekend voor
Een idee wordt ingegeven
Het dringt echter niet tot me door
Misschien was ik wel voorbestemd
Deze toren te ontdekken
En werd de schreeuw gedempt
Alleen nog hoorbaar op speciale plekken
Het is niet waar
Ik lijk wel gek
Kruip ter bescherming maar
Terug in mijn eigen stek
Na een poos toch weer naar buiten
Geheel verlost van een emotionele dip
Lijk nu op de werkelijkheid te stuiten
En langzaam volgt het begrip
Waarom alles toch zo herkenbaar is
Die woorden en symbolen
Ook de schreeuw, die was gewis
Diep in mezelf verscholen