Treuren
Laatst zag ik mensen treuren
verdriet dat diepe indruk gaf
dat zelfs rozen niet meer geurden
witte rozen op het graf
Pijn niet te stillen hoorbaar
er werdt geen woord gesproken
hart in hun ogen woog mij zwaar
dierbaar lichaam ziel verbroken
Rivieren vloeien tranen
elk vruchtbaar glijdend in de grond
bij bloesem zal de bloem verwelken
tijd heelt bij hen de wond
Laatst zag ik mensen treuren
gaven rozen wit en rood
wilde dat ik ze kon opbeuren
mensen treur niet om mijn dood
| de nifter: | Donderdag, maart 24, 2005 11:39 |
| ja... zij van hieronder en stil??? | |
| Vervelende meid: | Woensdag, maart 23, 2005 11:54 |
| Wouw.. Heel er gmooi :D Wordt er stil van... (ik en stil???) |
|
| sunset: | Woensdag, maart 23, 2005 09:26 |
| Ondanks de fictie, een schitterend integer voelbaar verwoord gedicht. Liefs (en knuf) / sunset |
|
| Boeffie: | Woensdag, maart 23, 2005 00:54 |
| ik treur met je mee knuf |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, maart 23, 2005 00:24 |
| Prachtige verwoording. Groetjes, Rien. |
|
| The King Cobra: | Woensdag, maart 23, 2005 00:12 |
| Wauw... Damn je bent echt super Mooie stijl, en kan voelen wat je schrijft.... liefs/ Mattijn |
|
| Auteur: semara | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||