Door het oog van Anneke
op een mooie dag in begin mij
het lentegevoel in mijn lichaam verspeidt
gaan mama en pip en ik naar het bos
om daar lekker te gaan spelen
aankomend zochten pip en ik al gauw de vrijheid
weg van mama haar saaie boek
een wedstrijdje hardlopen
werd glansrijk door mij gewonnen
pip stond daar te janken als een klein kind
maar hij stopte ineens met huilen
kijk daar, kijk daar een snoephuisje
en verdomd hij sprak de waarheid
dus gingen we smikkelen van al dat zoetgoed
maar van het lachen kwam er plots een klap
een enorme net viel recht op ons
heel hard riepen we: mama help
maar mama is een beetje doof helaas
toen hoorde ik een enge geluid
knibbel knabbel knuistje
en daar kwam toch een lelijke verschijning tevoorschijn
Pip en ik kwamen niet meer bij van het lachen
wat een neus ha ha ha
de vrouw werd woest en moest huilen
rot kinderen een oude vrouw plagen
en jullie zijn geen Ans en Pietje
rot op kinderen
huilend van het lachen
kwamen de kinderen bij mama
waar ze het hele verhaal vertelde
alleen mama geloofde ons niet
en moest ook hard lachen
maar plotseling op opsporingsgezocht
kwamen daar Ans en Pietje
ze zijn vermist op opsporing verzocht
maar gelukkig is er niemand die ze mist
blij als een baby van 3 maanden
kroop ik de keuken in
waar mama mij uitlachte
wat ben je toch een fantasierijk kind
nav een nieuwe topic
en een nieuw experiment
te vinden op het Prikbord
onder; commentaar en vragen
verhalen van verschillende kanten belicht!
Orphan Angel: | Dinsdag, mei 03, 2005 01:07 |
Mooi hoe de gevoelskant benaderd wordt in dit gedicht. :-) |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 22 maart 2005 | ||
Thema's: |