Pip en Anneke en de boze heks (deel 4)
Bij ’t huisje aangekomen – ik durf niet zeggen hut; je weet maar nooit
staat er een oude dame voor de deur – ‘’t Lijkt net een heks’ denkt Pip -
die vriendelijk lachend wuift: ‘Als ik me niet vergis, komt daar mij eten aan
Oeps, sorry voor dit verspreken; heten jullie respectievelijk Hans en Griet?’
Waarop ons Anneke, heel boos en met verontwaardiging in stem
‘Neen wij zijn toch Pip en Anneke, en ik denk niet dat ik u ken’
’Wat maakt het uit’ antwoordt de heks, ‘Je moet niet steeds geloven
wat mensen zeggen, of wat er in driestuivertjesromannen staat
Kom snel naar binnen en laat ons kijken hoe ver het staat met mijn bakoven’
Zo gezegd wordt zo gedaan, de hond en kinderen mochten eerst
het kleine huisje binnen gaan; het is er heet en wat brandt 't vuur toch hoog
je wordt er slaperig van en zou van sprookjes nog gaan dromen -
De hond die heeft zich snel speels languit voor ’t haardvuur neergelegd
en krijgt gelijk een lekkere kluif – ik zal maar geen details vertellen –
Het voelde raar, dat wist hij wel, maar al bij al was ’t lang niet slecht
voor een gewone hond van straat; hij loenst eens naar ’t heksenvrouwtje
en knijpt zijn ogen dicht; zij loenst warempel feller dan de scheelste otter
en vindt zich duidelijk knap – alsof hij is de prins – ’t is geen gezicht.
*
***
wordt vervolgd
**********
sunset 21-03-2005
**********