Ver van de aarde weggevlogen
Voor één seconde in een sprookje
Stonden wij daar samen, dromend
Van iets moois dat niet zal komen
En jouw adem bleef toen steken
Tussen neus en lippen door
De zwoele woorden op jouw lippen
Pure passie in mijn oor
Besef dat ergens nog bleef steken
Tussen gevoel en gezond verstand
Mijn hoofd in jouw sterke handen
Ik huilde droge tranen
Van pure machteloosheid
En de wanhopigheid van woede
Die niet tot uiting komen kan
Vormt zich ergens diep van binnen
Een levensechte tijdbom
Het is slechts een kwestie van tijd
Voor hij ondergaat welke pijn ik ken...
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 20 maart 2005 | ||
Thema's: |