Een doorsnee leven,
't duurde maar even.
Zo gaat alles nog goed,
Zo weet je niet meer wat je moet.

Net als iedereen,
je gaat en kan overal heen.
En dat ben je het ineens kwijt,
en wordt het leven een strijd.

Je vecht tegen jezelf en ieder in je buurt,
niet wetend hoelang het nog duurt.
Je kan zo weinig en wilt zoveel.
Is dit nu mijn deel?

'Gelovig tegenspoed dragen',
hoe kunnen ze mij dat nu vragen?
Alles gaat kapot voordat je eraan begint,
't is alleen tegenslag wat je vind.

Op dat moment besef je hoe betrekkelijk alles is,
en kijk je minder naar het gemis.
Maar meer naar alles wat je wél hebt gekregen,
zóveel, dat je weer gelukkig bent met je leven.

Het gaat lang niet altijd zoals jij zou willen,
je zult er soms zwaar aan moeten tillen.
Maar je staat niet alleen in deze strijd,
God zal altijd bij je zijn, altijd!
10/04/01