*26 mei 2004*
Gisteren was het precies 2 jaar geleden dat mijn neef gestorven is. Het stuur van zijn fiets kwam in een lint.
Hij vloog met z'n hoofd op de straat. Buiten westen, in coma, de hersendruk, het was goed mis. Gisteren was het precies 2 jaar geleden. Van het leven beroofd door een lint. Nog geen 3 maanden geleden stierf zijn vader. Op zijn crematie kreeg ik van mijn neef nog een zakdoek, want ik had ja zo'n verdriet. Ik wilde niet dat hij ons nu ook verliet. En nu lag hij daar, in dezelfde zaal in een kist. Een zaal vol mensen, die je na afloop allemaal heel veel sterkte wensen. Een liedje van die crematie heb ik bij toeval op cd. Ik draaide het gister nog even, en ik voelde de tranen opkomen. Ik moest toch even slikken. Ik zag me daar weer zitten, in een nette broek en een net jasje. Verlies van dierbaren of familie, het doet zo'n pijn.
Maar met ze zullen met z'n tween naar ons kijken,
nu ze in de hemel zijn.