De onschuld was verdwenen
het kind in haar was zoek
het verlangen naar warmte en genegenheid
vervloog bij het betreden van het verkeerde pad
We stoften meubels af
spiegelde ons er in
het herkennen van bepaalde dingen werd onduidelijker
gescheiden leefden we naast elkaar
Niks leek echt alles werd verdrongen
het stof dat lag op onze huid
werd gelegd in de natuur
dat door menigeen bezongen was
Alle goede verdween in kleine zetjes
een aantal slagen op een dambord
van geluk en liefde
tot een nieuw begin
Dat met zwart geschreven werd
sunset: | Woensdag, maart 16, 2005 08:33 |
Poe hé, heel poëtisch mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
Lia : | Woensdag, maart 16, 2005 07:18 |
heel rakend gedicht wijnand.. pff... stilmakend.. | |
hiljaa: | Woensdag, maart 16, 2005 02:48 |
zwart geschreven mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Mindy broeders: | Woensdag, maart 16, 2005 00:31 |
stil... ben ik er van liefs mindy |
|
Raira : | Woensdag, maart 16, 2005 00:25 |
en ook ik ben geraakt door het gedicht liefs Raira |
|
maria : | Woensdag, maart 16, 2005 00:22 |
wordt hier heel stil van liefs, maria |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 16 maart 2005 | ||
Thema's: |