Spelen in zee.
Ik speelde
dat we speelden aan zee.
Precies drie weken geleden
dat ik dat dee.
hoewel ik, ik was het niet alleen
want alleen was ik al weg geweest.
spelend met woorden, als brekend schuim
omring ik ons met het groene water
borrelende waterbellen masseeren ons zijn
in dit zoute water zonder pijn.
en kijk aan - wat woorden vermogen
een zeemeermin opduikend uit het niets
wakker gekust door mijn golven
ze is niet echt - natuurlijk niet
maar ze helpt me toch bij mijn verdriet
is dat een wonder of is het dat niet?
en wat ik leerde in de tussentijd
neem ik mee mijn verdere leven
want al de golven van geluk, angst en beven
golven ook van haat en narigheid
deden me voorgoed beseffen
dat het hart echt alles weet
en het verstand vaak maar wat mompelt
steeds zo hopeloos uit de tijd.
voortaan leef ik met een nieuwe werkelijkheid:
De vrouw die van me houd, koestert mij altijd.