Pieternel en Adriaan
Ik was vandaag in ‘t hofje naast de kerk
Waar beukenbomen naar de hemel groeien,
De wilde kruiden in de paden bloeien
En korstmos grijs de tijd schrijft op een zerk.
Hun namen Pieternel en Adriaan
Zijn door erosie van de steen gesleten,
Mijn leven lang zal ik ze niet vergeten
Omdat ik zo veel moois van ze heb staan:
Een cabinetje van mahoniehout
Door Adriaan in achttiendrie gebouwd,
Bij ‘t trouwen aan zijn Pieternel geschonken.
Het theeservies waaruit ze jaren dronken.
Haar merklap met de tekst die stichtend dicht:
“Leeft licht doch houdt de blik op God gericht”
© Koos 13-3-05