ik wil zo graag alleen zijn,
alleen zijn vonder pijn.
maar ze kijken me alleen maar na,
alsof ik er alleen voor sta.
ze begrijpen niet wat ik dan voel,
het is mijn leven, een zonder doel.
en kijk ik dan naar buiten,
zie ik een droevig meisje in de ruiten.
kon ik maar tekenen wat ik zag,
dan kwam ik daar meej voor de dag.
maar mijn handen laten dat niet toe,
het maakt niet uit hoe ik het doe.
het lijkt echt alsof ze niks zien,
alsof ik nergens voor dien.
kon ik maar beweizen van wel,
dan ga ik niet meer door een hel.
)-rasja-(