ik treur om de ouders die ik heb verloren
diegenen waar ik uit ben geboren
ik ben kwaad op de ouders die ik verloor
ze schonken aan mijn gevoelens geen gehoor
mijn vertrouwen in hun ben ik volledig kwijt
ik schrijf dit met heel veel spijt
ze staken me het mes in de rug
mij winnen ze nooit voor zich terug
door hun ben ik de man kwijt waarvan ik hou
dit vergeet ik echt niet gauw
zogezegd deden ze het voor mijn eigen goed
als ze eens zouden weten hoeveel pijn me dit doet
waarom moesten zij zich hiermee bemoeien
en lieten ze de liefde in mij niet groeien
hat was allemaal nog maar net begonnen
zijn hart had ik langzaam voor mij gewonnen
de woede en het verdriet zitten heel erg diep
nu ik eindelijk de ware tegen het lijf liep
maken zij alles weer direct kapot
door hun voel ik me nu verschrikkelijk rot
waarom deden ze me dit aan
en lieten ze me niet verder met hem gaan
in mijn hart groeit nu regelrechte haat
hun gedrag maakt me zo kwaad
langs de andere kant zit er ook nog die pijn
waarom mocht deze liefde nu niet zijn
nu ik eindelijk zo intens lief hebben kon
barste er thuis die grote bom
*ik ben echt zo kwaad dat mijn ouders mijn relatie hebben verknoeit