nee, ik ben niet diegeen jij dacht
ik kan bijten- en geloof me, hard ook
Alleen geen zin; mijn tijd te verspillen aan jou
met jouw lusten en beredeneringen
dat ik toch niets was, enkel een masker dat lacht
Maar weetje, de zon is gaan schijnen
en mijn ogen weerspiegelen de schitteringen
ik kan lachen, als een waterval van geluk
jammer dat je blind was voor de waarheid
je leefde jouw leven in herinneringen
dat ik van jou was, dacht je toch?
had je me gekocht dan, als een stuk goed
met jouw ruwe handen bewerkt
omdat ik niet wilde doen wat ik ‘moest’
volgens jou, en jouw regels
sorry, voor het verpesten van jou droom
maar het is tijd de waarheid te ontdekken
ook al lees je dit niet, ik stuur je mijn gedachten
dat het je maar mag wekken
en zie, dat het leven meer is dan
lusten en nemen
G.