Er is een meisje
Ze woont in myn hoofd
Ze zingt een droevig wysje
Over haar onschuld berooft
Een deuntje dat blyft hangen
Dat terugkeert keer op keer
In haar eigen web gevangen
Het vergeten? Nooit meer
Dat snap ik niet van haar
Ze kan het niet in het verleden laten
Het was niet haar schuld maar
Ze is langzaam zichzelf gaan haten
Meisje meisje meisje toch
Waarom vergeet je het niet?
Het was iets wat eigenlyk niet mog
Maar waarom nu dit lied?
Haar antwoord kwam niet
Haar liedje stopte even
Ze merkt dat iemand haar ziet
Haar een andere kyk wil geven op het leven
Er brandde weer een klein lichtje
By haar in haar hart
Opeens zei ze een gedichtje
Puur, oprecht, maar verward:
'Vergeten is wat ik wil
Weg uit dit duister zo kil
Maar ik begryp het nog niet
Maar er is niemand die dat ziet
Ik wil terug naar die mooie lichten
Waar die duistere gedachtes zwichten
Maar de waarheid is hard
En myn leven nu zwart...'
Meisje meisje meisje toch
Ik wil je zo graag helpen, echt
Je moet het snappen nog
Je hebt dat recht
Maar zo zit het niet in elkaar
Begin maar weer met zingen
Probeer nog maar
Die lach naar buiten te dwingen...