Gelukkig was ik niet alleen
***
Knerpend grint onder mijn voeten
lichtend mist sluiert het graf
op twee krukken heen gelopen
ouders monument was af
Met twee broers en ik in't midden
stonden wij stil bij hun graf
toen het monument geplaatst werd
nam ik wel mijn petje af
Tranen drupten naar het grintpad
zag de woorden op hun steen
die heel diep in hart mij raakten
gelukkig was ik niet alleen
****
Jannie
10-3-2005
Volgende week gaan we het grafmonument met alle broers en zussen officieel onthullen
westland: | Donderdag, maart 10, 2005 18:29 |
mooi verwoord Jannie,ja met zulke momenten mag er toch wel een traan vallen.wens je bij de onthulling veel sterkte.liefs jany. | |
Lia : | Donderdag, maart 10, 2005 16:31 |
samenzijn...nog even..sterkte... knuf... Lia | |
milamber: | Donderdag, maart 10, 2005 15:23 |
prachtig...verdriet beschreven in zulke mooie woorden.. echt heel mooi veel sterkte kerwin |
|
Ivoke: | Donderdag, maart 10, 2005 14:31 |
volgende week gaan wij bloempjes planten bij het graf van mijn schoonouders, telkens moeten we dan toch even letterlijk blijven stilstaan en met hen praten ook al horen ze ons niet, het is ook een soort van delen maar dan zonder de tranen, troostende knuffel, Chris. |
|
Raira (Ria): | Donderdag, maart 10, 2005 14:16 |
Het is confronterend maar ook weer zo warm om dit te mogen en kunnen delen en daar horen tranen bij.. troostknuffff Raira |
|
sunset: | Donderdag, maart 10, 2005 13:27 |
Zacht-droef, delend mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
lommert: | Donderdag, maart 10, 2005 13:16 |
samen het verdriet verwerken...samen... xxliefs willem |
|
Mamke: | Donderdag, maart 10, 2005 13:15 |
Slik....... | |
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 10 maart 2005 | ||
Thema's: |