Ongeneeslijk
Je lacht je een weg
Je rug draait naar morgen
Waar hij met zijn zorgen
De grondslag weer legt
Je grijpt je aan zinnen
Vertelt ze met woorden
Wat ze nooit zullen horen
Want ze beminnen
Het leven
Maar jij bent al verder
De toekomst staat vast
Het loopt af
Vanaf nu
Daarom kun jij zingen
Want de zorgen voor morgen
Zijn jou al gezegd
Die traan
Gaat nooit weg
Je rug draait naar morgen
Waar hij met zijn zorgen
De grondslag weer legt
Je grijpt je aan zinnen
Vertelt ze met woorden
Wat ze nooit zullen horen
Want ze beminnen
Het leven
Maar jij bent al verder
De toekomst staat vast
Het loopt af
Vanaf nu
Daarom kun jij zingen
Want de zorgen voor morgen
Zijn jou al gezegd
Die traan
Gaat nooit weg
Reacties op dit gedicht
| arie: | Vrijdag, maart 11, 2005 00:22 |
| Ondanks alle schoonheid in jouw woorden is het intriest, maar toch ook vol hoop. Nee, er is geen toekomst en toch, ervaar ik de kracht van het nu Lieve Hilde, ik hoop niet dat dit jou betreft maar mocht dit wel zo zijn; wens ik je nog heel veel gelukkige momenten toe Liefs, Arie |
|
| sunset: | Donderdag, maart 10, 2005 12:08 |
| Rakend, stilmakend mooi (en daarbij heel poëtisch). Liefs / sunset |
|
| Raira (Ria): | Donderdag, maart 10, 2005 09:34 |
| dit raakt.. wat heb je dat geweldig verwoord hier spreekt kracht uit, want wie de dag heeft en morgen al weet zal alles uit het moment halen liefs Raira |
|
| Vervelende meid: | Donderdag, maart 10, 2005 09:00 |
| *zucht* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||