Gevangen in het niets
Blind staar ik naar het niets,...het onbekende.
Wil geen kijk meer in het verleden.Maar toch...
toch bestaat het nog,diep op mijn netvlies.
Dag vervangd door nacht,kleuren worden grauw,het mooie verdwijnt voor het...
laat me gaan van deze wereld,hou me niet zo vast,je wortles zijn al om me heen geslagen!
Ik voel me zo gevangen!,
Laat me gaan,laat me opstijgen als een adelaar,geef me deze vrijheid en laat me het mooie terug ontdekken...
maar dat zal altijd een prachtige droom blijven,die ook meer en meer begint te vervagen...
...kan dit gewoon niet waar maken,het leven is sterker dan me zelf!
Toch blijft het kleine vlammetje,diep van binnen..branden...
hoe lang zal dit ook nog maar duren,dit kleine beetje hoop in mij....
Verlos me van mijn boeien en laat mij vrij!!
Laat mij leven!!
BRAAM