Ik ben het wel
Als woorden eens verstommen
De Poëzie verschrompelen gaat
Woorden in loze ruimten gaan zweven
En men de liefde niet meer toelaat
Als Poëzie niet meer gaat verlangen
Door tongen in het onreine gesmeten
Wat moet ik dan nog met woorden
Waarvan ik het reine nog mag weten?
Als ik je kus in poëtische woorden
Onze naakte lichamen het hoogste geven
Zullen woorden koud en kil overkomen
Als ze bedoeld en berekenend ‘gaan leven’
Ik verlang mijn pad over rozen
Schreien met de dood, liefdesverdriet
Het is teveel om op te noemen
Ik ben het wel, vergeet dat niet.
willem
H.J.: | Zondag, maart 06, 2005 22:41 |
Mooi Willemdicht. mag ik het zo zeggen? H.J. |
|
Zij : | Zondag, maart 06, 2005 20:59 |
Geen spoortje van twijfel bij deze dame.... | |
Mathilde: | Zondag, maart 06, 2005 16:01 |
wow... ben er stil van! xxx | |
Lia : | Zondag, maart 06, 2005 13:46 |
prachtig Willem....prachtig.. jij bent het.. | |