Verlangen
Lang wachtend op de tijd..
Tot het er is..,
Dan zeg ik stop.
Gedachten door mijn hoofd..
Gevoelens door mijn lichaam.
Wachtend op een ‘iets’ dat er misschien zelfs niet is..
Wetend dat het er misschien nooit zal zijn..
En weten dat het misschien gewoon niet kan..
Niet kan om de gevoelens en verlangens te volgen..
Maar ze beter te vergeten..
En gewoon verder te gaan met het gewone leven..
Het gewone leven dat altijd gewoon zal blijven..
Blijven als het ‘normale’..
Zoals het hoort..
Wat het verlangen ook mag zijn..
Zolang niemand iets merkt..,
Kan alles zijn normale gang gaan..
Maar laat de verlangens voor wat ze zijn..
Zo kan je verder gaan zoals het was..
Toch maar het gewone leven?
Toch maar het gewone doen..?
(zuurke & bitterke)
Sara & lotte