En maar steeds spreken over gelijkheid
Doch er zijn geen twee dingen identiek
Ook niet in het mensdom als dierenrijk
Waar men het verstand looft als iets uniek
Het stemt alleen naar diepere droefheid
Als de wijsheid dient tot iets excentriek
Waar men het instinkt en gevoel wegsmijt
Alsof men het conserveert in plastiek
Geen dier die van zijn soort of ras afwijkt
Of die zijn honger stilt met politiek
En wijl de mens zich meer en meer verijkt
Maakt hij de natuur en zichzelf heel ziek
Ze spreken zelfs niet meer van wereldwijd
En zoeken in de kosmos hun trafiek
Als dit de gelijkheid niet overschrijd
Lijkt voor mij de toekomst toch heel tragiek