De dood die nadert…
Het komt steeds dichter en dichterbij…
Ik droomde over de dood en realiseerde…
Dat mijn eigen leven op het spel stond…
Niemand begrijpt me…
Niemand weet hoe ik me voel…
Maar ooit…ooit zal dat over zijn…
Over zijn met dat lelijk gevoel…
Ik hoor maar geschreeuw van hier naar daar…
Waarom ziet niemand het…
Die pijn…die pijn die ik voel...
Ik ben zo vaak en hard gevallen…en toen weer opgestaan…
Me benen zijn moe…me benen zijn kapot…
Ik weet niet wat ik moet doen…
Ik kan niemand vertrouwen…
Het slechte heeft me in bedwang…Ik kan niet loslaten…
Ik schreeuw zo hard ik kan…maar er is niemand die het hoord..
black cat: | Woensdag, maart 02, 2005 21:19 |
Dat is niet zo, ik heb begrip voor je. Ik begrijp alles... ik ken alleen de oorzaak van alles niet. Ik wil je echt helpen. prachtig gedicht, misschien werkt het als een soort opluchting. Bij mij is dat wel zo. Liefs, sterkte en een dikke knuffel, Dieuwertje |
|
Auteur: *dark eyes* | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
Thema's: |