Hans Winter: | Dinsdag, maart 01, 2005 21:24 |
als ik dicht, ga ik spelen met taal, mijn dyslectische broer denkt, zoals jij ook zegt, veel meer in beelden, en zijn kinderen maken hun verhalen en gedichten inderdaad “uitbeeldend”, met vaart in de gebeurtenissen. dat groter vermogen tot verbeelding noemt ook hij de gave van de dyslexie, ik zal je gedicht naar hen doorsturen, groetje, hans |
|
Green Tea: | Dinsdag, maart 01, 2005 10:30 |
Ik sluit me aan bij Edwin...mooi! Liefs , |
|
sunset: | Dinsdag, maart 01, 2005 10:09 |
Alsof gevoel voor iemand uitzonderin maakt. neen hoor. En hoe het gevoel uitgedrukt wordt is niet het belangrijkste, toch? Liefs (en knuf) / sunset |
|
casjuh18: | Dinsdag, maart 01, 2005 09:14 |
mooi gedicht ik heb zelf ook dyslexie had het er eerst erg moeilijk mee ma ik ben op een goede school terrecht gekomen waar ze me heel erg goed hebben geholpen ik kan niet zeggen dat het over is maar het is wel een heel stuk minder gelukkig ga zo door kus casje |
|
shelob: | Dinsdag, maart 01, 2005 02:18 |
Ja, het is zeker een gave om in plaatjes te kunnen denken.. deden dat maar veel meer mensen, gemeende kus Jolanda | |
Innerchild: | Dinsdag, maart 01, 2005 01:16 |
het maakt allemaal niks uit ... dyslexie ... autisme ... klein ... groot ... dik of dun ... ieder doet hier gewoon zijn ding ! Liefs, innerchild |
|
Edwin van Rossen: | Dinsdag, maart 01, 2005 01:14 |
Goed verwoord, eenvoud of niet | |
Auteur: Tientjes | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2005 | ||
Thema's: |