Sluit nu maar je ogen
luister niet naar mij
het gepraat sterft in stilte
na je laatste ademzucht
Dragen wil ik je
het leven van mij aan je geven
de betekenis van jou
is niet te bevatten in wat geschreven woorden
We waren ons zelf
als een vlinder en een bloem
in weides dat geel en rood kleurden
Nu de zomer haar vruchten
brengt naar de herfst
sterft jouw glimlach rondom
mijn mond
Fri..: | Dinsdag, maart 01, 2005 21:24 |
Prachtig, ik lees jou graag liefs |
|
nienk: | Dinsdag, maart 01, 2005 15:54 |
inderdaad ontroerend prachtig liefs, |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, maart 01, 2005 15:12 |
zeer ontroerend verwoord! prachtig gedicht! liefs,Mart |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, maart 01, 2005 10:27 |
Liefdevol...ontroerend mooi. Groetjes, Rien. |
|
sunset: | Dinsdag, maart 01, 2005 10:05 |
Zo mooi, weemoedig herrinerend. Liefs / sunset |
|
hiljaa: | Dinsdag, maart 01, 2005 08:40 |
prachtig verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
maria : | Dinsdag, maart 01, 2005 00:28 |
ademloos mooi.... liefs, maria |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2005 | ||
Thema's: |