Aan Sushi,
Mijn lieve rat, is voor altijd heengegaan.
Ik mis haar karakter en haar lieve snoet.
Maar het was beter voor jou om te gaan.
Want zo hoe je toen was, ging het niet zo goed.
Jarenlang was je vrolijk en genoot van ieder ogenblik.
Nu zijn je ogen gesloten.
En ik mis die veelzeggende blik.
Maar nu is zij voorgoed van me weggenomen.
Je was wild toen ik je kreeg.
Een klein bijtend mormel dat je was.
Je etensbak was in een mum van tijd leeg.
En aanhankelijk als je was.
Heb ik nog nooit meegemaakt.
Als ik je aaide sloot je, je grote ogen.
Dat heeft me altijd van binnengeraakt.
Ik weet dat je daar van hebt genoten.
Toen kwam de beroerte, die alles had verpest.
Je achter lichaam was verlamd.
En ik had eerst niks gemerkt.
Je hart bonkte snel en niet meer constant.
Dierenarts erbij gehaald.
Bleek allemaal te veel.
Nu is haar hartslag naar nul gedaald.
En is het in mijn kamer stil.
Een nieuwe rat mag ik nemen.
Maar dat hoeft voor mij niet.
Mijn Sushi is verdwenen.
Zonder hem wil ik niet.
Lieve Sushi, ik zit hier zonder jou, zo alleen.
Je was altijd zo levendig en klein.
Je kwam en je verdween.
Maar ik zou liever bij je willen zijn!