Ik hoor de lente roepen
een spel spelen met de winter
die haar kleed legt op bomen
waarachter het prille leven zich verschuilt
Zachtjes weerklinkt de echo van liefde en vergeven
ïn de buurt van bloemen die wachten op het lentekleed
staand in de oneindige vlakte
van een pas geschilderd schilderij
Je zocht mij op met liefde
een herinnering dat las als een prachtig boek
de tijd vergat ik voor even
toen de laatste sneeuw verdween van het land
Waar jij eens liep
Jan van Dord: | Donderdag, februari 24, 2005 21:05 |
Heek mooi' Jan |
|
Friedel: | Donderdag, februari 24, 2005 16:39 |
deze raken me...keer op keer. stil makend. |
|
nienk: | Donderdag, februari 24, 2005 14:48 |
schitterend. liefs, |
|
angel of tears: | Donderdag, februari 24, 2005 14:08 |
mooi! groetjes |
|
sunset: | Donderdag, februari 24, 2005 08:32 |
En altijd, eeuwig blijf jij treuren om het verlorene ... Stil, herinnerend mooi. Liefs / sunset |
|
shelob: | Donderdag, februari 24, 2005 00:20 |
Wel mooi, maar beetje ontluikend geschreven, kan het soms wel, soms niet zien, ach prilgroen mag, Jolanda | |
Mindy broeders: | Donderdag, februari 24, 2005 00:15 |
mooi hoor! | |
Raira : | Donderdag, februari 24, 2005 00:15 |
weer een prachtig gedicht van je wijnand even weer de lente geroken hier liefs Raira |
|
Rien de Heer: | Donderdag, februari 24, 2005 00:14 |
De lente roept. maar de winter is nog niet helemaal weg, maar zowel de lente als de liefde zullen uiteindelijk toch de winter verdrijven. Groetjes, Rien. |
|
maria : | Donderdag, februari 24, 2005 00:12 |
zucht..... stilmakend mooi gehuld sereen sluimer lentetooi liefs, maria |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 24 februari 2005 | ||
Thema's: |