Ik vertelde iets van mij,
iets vanuit mijn ziel.
Zittend aan de bar,
het bierglas dat bijna viel.
Jij luisterde wel,
maar hoorde het niet.
Mijn bierglas was leeg,
mijn gevoelens, verdriet.
Mijn gevoelens verloren,
in een wereld vol met,
iets dat aanvoelt als kou.
Daarom stop ik ze weg,
ver weg van jou.
Ze zijn nu eindelijk veilig,
ik ben de enige die ze kent.
De deur is gesloten,
de code onbekend.
Het is als een maansverduistering,
eens in de zoveel tijd.
Ooit komen ze weer naar buiten,
hopend dat niemand er onder lijdt.
Tot die tijd is het schijn,
die werkelijkheid onderdrukt.