De herrinering blijft...
De bewuste dag sluipt,
dichter naar me toe.
Geen ontkomen aan.
Voor velen,
is het één dag
van de 365 in het jaar.
Voor mij is het,
één van de dagen,
die ik niet kan vergeten.
Want op 17 maart,
ga ik naar je laatste rustplaats
om je lievelingsroos te leggen.
Want je blijft zolang ik leef,
de enige waar ik spijt heb,
dat je werd terug geroepen
en een ster werd in de hemel.
Lieve Angie,
ik zal steeds van je houden
en mijn belofte aan je verwezelijken.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||