Ik ben gevangen in jou spel,
jou leven.
Doe zo hard m'n best de valkuilen te ontlopen,
soms sta ik stil en kom ik mezelf tegen.
Heb moeite om in de spiegel te kijken,
voel me niet thuis in de persoon die ik zie.
Betrap mezelf op de leegte in mn ogen,
vraag me af wie van ons twee ik werkelijk bedrieg.
M'n eigen leven, m'n eigen "ik" ,
lijkt een lang vervlogen herinnering.
Probeer er niet te vaak aan te denken,
met mn ziel onder m'n arm,afvragend hoe ik hierin ben verzinkt.
"Realiteit", lijkt een betekenisloos woord,
waarvan ik opzoek ben naar de betekenis.
Niet omdat ik de defenititie kwijt ben geraakt,
gewoonweg omdat ik die gevoelens mis.
Wanneer ben ik mijzelf kwijt geraakt in jou?
gevangen door jou obsessie,mijn straf eeuwige trouw...
Te hoog gewed, te hoog ingezet, Mijzelf...
verloren,ik heb het geaccepteerd,niet dat die gedachten helpt..
Mijn leven ligt nu in jou handen,dat ben ik je verplicht,
Ik sluit m'n ogen,het lijkt minder erg met m'n ogen dicht..