verdriet,
rode parels,
ze sieren mijn arm.
tonen hoe zwak ik ben.
Tranen vullen mijn ogen,
wazige dagen,
wazige blikken.
angstig,
zal het ooit over gaan?
Schaduw,
in je ogen.
de eenzaamheid,
iedereen laat me zitten,
ik ben saai,
ik ben dood.
Mensen komen,
nu met dieprode rozen,
naar mijn graf.
1 sprong was fataal.
Nu kijken ze weer naar me om.
Nu ik er niet meer ben.
mijn afscheid,
voor eeuwig uitgesteld.
geen knuffel,
geen woord.
NIemand die wist,
dat ik ging.
Het begon met rode parels,
op mijn arm,
op mijn hart.
En niemand die me nog zag.