Waarom voel ik me zo eenzaam en alleen.
Ik vind het maar vaag ik het toch
allemaal mensen om me heen!
Of ze om me geven weet ik niet.
Daarom voel ik me denk ik alleen
daarom heb ik verdriet.
Ook al weet ik dat niet
zeker of dat staat vast.
Maar jullie zijn de gene die ik vertrouw
jullie zijn de gene in mijn speciale kast.
Net een foto die is geprint in mijn hoofd.
Zoals een vlammetje die bij mij nooit dooft.
Ik zal jullie nooit vergeten!
En dat ik van jullie hou hoop
ik dat jullie dat weten!
Jullie hebben een speciaal
plekje in mijn hart.
We raken elkaar zowieso kwijt. :(
Maar dat ik jullie gekend heb
daarvan krijg ik nóóit spijt!